Allt er þegar þrennt er, enn einn frábær bloggvinur.

Það er erfitt að lýsa nýjasta bloggvini mínum honum Hlyni enda hef ég tekið mér marga daga til að hugsa aftur í tímann frá því ég fyrst kynntist honum.  Hann var þá kennari við Menntaskólann á Ísafirði og að mínu mati er hann besti íslenskukennarinn (með ákveðnum greini) sem ég hef heyrt um eða kynnst. Það var sama um hvað spurningarnar fjölluðu, ef þær tengdust íslensku máli þá hafði Hlynur réttu svörin við þeim á augabragði. Frá þessum árum minnist ég þess líka að það var alltaf stutt í glettnina sem kraumaði undir niðri og hann var einstaklega góður að koma fyrir sig orði. Dulur maður sem fór fram með hógværð og var ekkert að hleypa fólki of nálægt sér, vildi hafa sitt einkalíf í friði.

Hlynur starfaði einnig sem blaðamaður og það vita allir sem vilja vita að bestu tímabil Vestfirska fréttablaðsins BB voru þegar hann starfaði þar bæði við fréttaflutning og einnig greinaskrif að ógleymdum opnuviðtölunum sem hann hefur átt við margan manninn (og konuna) í því blaði.

Þegar ég tek þetta saman þá má segja um Hlyn að hann er framúrskarandi íslenskufræðingur, meiriháttar penni með mikla hæfileika en er alltof hógvær til að markaðssetja sjálfan sig. Drengur góður sem á fáa en góða vini og fullt af kunningjum. Þetta er a.m.k. mín sýn, rétt eða röng?!